Jeden z pierwszych polskich pełnometrażowych filmów dźwiękowych. Ponieważ ścieżka dźwiękowa zaginęła, film przez ostatnie dekady uchodził za niemy. Kilka lat temu, we Włoszech, odnaleziono oryginalne płyty gramofonowe ze ścieżką dźwiękową filmu Ryszarda Ordyńskiego. Janko Muzykant został poddany rekonstrukcji cyfrowej przez Filmotekę Narodową – Instytut Audiowizualny i obecnie powraca na ekrany w udźwiękowionej wersji. Co ciekawe, ścieżka dźwiękowa składa się tylko z ilustracji muzycznej i efektów – brak w niej dialogów.

Historia Janka Muzykanta znacznie różni się od tej znanej z noweli Henryka Sienkiewicza. Filmowa adaptacja to właściwie dalsze dzieje bohatera, który nie umiera, lecz trafia do domu poprawczego, a po jego opuszczeniu robi karierę jako skrzypek. W roli tytułowej wystąpili Stefan Rogulski (mały Janko) oraz Witold Conti, a na ekranie pojawia się również Adolf Dymsza. Muzykę do filmu przygotował Grzegorz Fitelberg pod kierunkiem Leona Schillera. Janko Muzykant dystrybuowany był w wielu krajach m.in. Belgii, Czechosłowacji, Jugosławii, Rumunii, na Łotwie i w Stanach Zjednoczonych.

Pokaz zrekonstruowanego i odrestaurowanego cyfrowo Janka Muzykanta w ramach 23. Festiwalu Filmu Niemego, to krakowska re-premiera filmu w wersji niemal takie samej, jaka zaprezentowana została widzom 8 listopada 1930 roku.

Film prezentowany z nagraną muzyką.

Partner: Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny.