Fikcyjne europejskie królestwo. Świat wyższych sfer, bogactwa, prestiżu i burzliwych uczuć. Książę Danilo spotyka Sally, amerykańską tancerkę, w której się zakochuje i proponuje jej małżeństwo. Jednak rodzina arystokraty – król Nikita I i królowa Milena – sprzeciwiają się związkowi, widząc w nim mezalians. 

Zdjęcia do filmu rozpoczęły się w listopadzie 1924 roku w Culver City. Cały film – z wyjątkiem wstępnego ujęcia lokalizacji i pojedynku – został nakręcony w studiu w zaledwie 12 tygodni, co było dużym osiągnięciem dla Ericha von Stroheima – ekscentrycznego reżysera, znanego z perfekcjonizmu i niedotrzymywania terminów. 

W trakcie produkcji von Stroheim narzekał na wybór Johna Gilberta do roli Księcia Danilo – jego zdaniem nie wyglądał jak europejski oficer. Spory toczyły się również o odtwórcę roli księcia Mirko, którą reżyser pierwotnie zarezerwował dla siebie. W głównej roli kobiecej obsadzono Mae Murray – tancerkę Ziegfeld Follies. To właśnie ona przekonała producentów do zwolnienia von Stroheima, które zaowocowało strajkiem całej ekipy filmowej. Ostatecznie obie strony pogodziły się, o czym przypomina nagłówek w gazecie „Los Angeles Record” z 20 stycznia 1925 roku: Mae-Von Sign Peace.

Pomimo trudności Wesoła wdówka okazała się sukcesem – była jedynym filmem von Stroheima, który przyniósł zyski. Znakomite zdjęcia zostały uznane za przełomowe przez branżę i krytyków, a sam reżyser był chwalony za sprawne poprowadzenie opowieści i zmniejszenie liczby plansz z napisami. Warto dodać, że film był debiutem Clarka Gable’a, który jest widoczny w scenie walca.